Amerykańska pizza, a konkretnie ta z Nowego Jorku jest najlepsza na świecie – twierdzą liczni wielbiciele tej potrawy. Inni na hasło amerykańska pizza uśmiechają się z politowaniem i przekonują, że tylko prawdziwa włoska receptura ma sens. Czy się zatem różni ten specjał w amerykańskim i włoskim wydaniu?
Pizzę wymyślili Włosi, tego nikt nie kwestionuje. Jednak po tym jak dotarła za ocean wraz z falą emigrantów z półwyspu Apenińskiego, przeszła tam głęboką metamorfozę. Zmieniła się receptura ciasta i sosu oraz składniki układane na placku.
Sama idea jak zrobić pizzę bardzo się różni w obu krajach. Włosi stawiają na minimalizm – składników jest mało, ale wszystkie – mąka, oliwa, ser, pomidory i pozostałe dodatki muszą być najwyższej jakości. Mąka powstaje z wyselekcjonowanych kłosów, pomidory dojrzewają w promieniach toskańskiego słońca, a nie w szklarniach, ser i dojrzewająca szynka powstają w niewielkich manufakturach, a nie wielkich wytwórniach. To wszystko przekłada się na niesamowitą jakość i smak pizzy serwowanej we Włoszech. To kuchnia włoska w czystej postaci.
Ameryka to maksymalizm, szybkość, wszystko musi być duże, sycące i i pełne dodatków, niekoniecznie zaś wyrafinowane i pieczołowicie wytwarzane pod okiem starego, doświadczonego mistrza.
Przejdźmy jednak do konkretów i przyjrzyjmy się wszystkim różnicom.
CIASTO
Jako bazy ciasta Włosi używają wyłącznie mąki 00 – bardzo drobno zmielonej i odpornej na bardzo wysokie temperatury. Ciasto po wyrobieniu dojrzewa od 24 do 72 godzin. Po wypieczeniu jest płaskie i kruche.
W USA nie przykłada się takiej wagi do wyboru mąki, a ciasto trafia do pieca zwykle już kilka godzin po wyrobieniu. Po wyjęciu z pieca jest grube i miękkie.
SOS
Włosi przed włożeniem placka do pieca smarują go świeżym, czystym sosem pomidorowym bez przypraw, dodatków i barwników.
Amerykanie stosują gęsty, mocno przyprawiony sos pomidowrowy przygotowany zwykle na długo przed tym jak trafił na placek.
SER
Włosi stosują tłustą, świeżą Mozarellę. Z kolei Amerykanie używają odtłuszczonego sera poddanego fermentacji i lekko solonego.
TOPPING
Największe różnice dotyczą jednak tego co kładzie się na placku przed włożeniem go do pieca. Włosi zwykle dają nie więcej niż trzy dodatki takie jak np. bazylia, pieczarki oraz szynka prosciutto. Po wyjęciu pizzy z pieca delikatnie skrapiają ją oliwą z oliwek.
Amerykanie się nie ograniczają – uważają, że jako toppingu można użyć wszystkiego co nadaje się do jedzenia. Tak więc na pizzach wypiekanych w Nowym Jorku czy Chicago mogą oprócz typowych składników pojawić się takie dodatki jak: ananasy, figi, kurczak albo masło orzechowe.
WYPIEKANIE
Różnice dotyczą również samego wypiekania. Włosi konsekwentnie stosują kamienne piece opalane drewnem. Amerykanie stosują zwykłe piece konwekcyjne.